نگاهی عمیق به جزییات طراحی دوال‌سنس و تفاوت‌های کوچک و بزرگ
حداقل در ظاهر، دوال‌سنس به مراتب متفاوت‌تر از آن چیزی است که از جزییات ارائه شده درباره آن بر می‌آمد. بنابر گزارش‌ها، این کنترلر قرار بود شباهت بسیار زیادی به دوالشاک 4 داشته باشد و حالا رونمایی رسمی نشان می‌دهد که ماجرا چیز دیگریست. بیایید به مقایسه دوال‌سنس با دوالشاک 4 بپردازیم.
طراحی بزرگ‌تر و دو-رنگ
فاحش‌ترین تفاوت میان دوال‌سنس پلی استیشن 5 و دوالشاک 4 پلی استیشن 4، پوسته بیرونی دو کنترلر است. کنترلرهای پلی استیشن به صورت سنتی تنها در یک رنگ (آن هم معمولاً مشکی) ساخته و عرضه شده‌اند. بنابراین طراحی دو-رنگ دوال‌سنس نشان‌دهنده یک خط مشی جدید برای سونی است که البته شمه‌هایی از آن را قبلا در هدست واقعیت مجازی PSVR هم دیده بودیم. با قطعیت نسبی می‌توان گفت که این زبان طراحی در خود کنسول پلی استیشن 5 هم پیاده شده و به نظرم باید منتظر رنگ قالب سفید در بدنه کنسول هم باشیم.
طراحی دوال‌سنس و تفاوت‌های کوچک و بزرگ
در یک نگاه ساده، این تغییرات کوچک هستند که ظاهری تر و تمیزتر به کنترلر پلی استیشن 5 بخشیده‌اند. خبری از کدگذاری مبتنی بر رنگ در چهار دکمه اصلی نیست و ساختار کلی کنترلر به نظر ارگونومیک‌تر می‌رسد. به این شکل که دوال‌سنس در مجموع ظاهری گردتر ازدوال‌شاک 4 به خود گرفته و بیراه نیست اگر بگوییم به کنترلر ایکس باکس وان شباهت پیدا کرده.
اگرچه تا وقتی کنترلر را در دست نبینیم مطمئن نخواهیم بود، اما از شمایل دوال‌سنس برمی‌آید که فضای بیشتری در دست اشغال کند. شخصا کنترلر DS4 را نسبت به کنترلر ایکس باکس ترجیح داده‌ام چون هم ابعادی جمع‌وجورتر دارد و هم وزنی کمتر؛ بنابراین نمی‌توانم بگویم طرفدار این طراحی جدید هستم. اما سونی می‌گوید تدابیری به کار گرفته که باعث می‌شود کنترلر «احساس» کوچک بودن داشته باشد و تمام تلاشش بر این بوده که با افزودن هر قابلیت جدید، وزن کنترلر را هم کاهش دهد. بنابراین فعلا صبر می‌کنیم تا حداقل یک تصویر از کنترلر در دست منتشر شود.
نکته دیگری که به ظاهر «تر و تمیزتر» منجر شده، حذفیاتی است که سونی در طراحی دوالشاک 4 به وجود آورده. برای مثال اولین تفاوت بزرگ، حذف شدن دو پنل دایره شکلی است که میزبان دکمه‌های اصلی و دکمه‌های چهار جهت بودند و به نوعی نیمه بالایی کنترلر را از نیمه پایینی (یا به عبارت دیگر گریپ) جدا می‌کردند. نیمه پایینی و بالایی حالا شکلی یکپارچه دارد و دکمه‌ها مستقیما روی همان سطحی تعبیه شده‌اند که از سمت گریپ به بالا کشیده شده.
سوراخ‌های اسپیکر در دوالشاک 4 سه ردیف بوده و تعدادشان مجموعا به ۱۲ عدد می‌رسد. در دوال‌سنس این رقم با تفاوتی اندک به ۹ سوراخ کاهش پیدا کرده و ضمنا در دو ردیف روی بدنه کنترلر قرار گرفته‌اند. این تغییری بسیار کوچک اما خوشایند است که بعید به نظر می‌رسد تفاوتی در تجربه صوتی کنترلر و کیفیت صدای آن ایجاد کند؛ اگر بهتر نکرده باشدش.
تاچ‌پد دوالشاک 4 در تمام طول نسل یکی از مهجورترین قابلیت‌های پلی استیشن 4 باقی ماند و به یاد نمی‌آورم که به جز سال اول عرضه کنسول و در چند بازی معدود مثل Killzone: Shadowfall و Infamous: Second Son استفاده‌ای از آن کرده باشم. سونی اما همچنان تعبیه این تاچ‌پد را ضروری دیده و آن را با طراحی جدیدی در دوال‌سنس به کار گرفته. به این ترتیب این‌بار ساختار مستطیلی تاچ‌پد جای خود را به طراحی ذوزنقه‌ای داده و خمیدگی آن هم در بخش بالایی کمتر از آن‌چیزیست که در دوالشاک 4 می‌بینیم.
با حذف فضای اشغالی توسط تاچ‌پد و همینطور لایت‌بار، بخش بالایی کنترلر حالا شکلی بسیار ساده داشته و تنها میزبان پورت USB-C در وسط و لوگوی سونی زیر آن است. به این ترتیب، لایت‌بار هم به جای اینکه یک ال‌ای‌دی مثلی شکل بزرگ باشد، حالا به شکل دو نوار باریک در کناره‌های تاچ‌پد دیده می‌شود.
با نگاهی به نیمه پایینی کنترلر، دو نکته جالب به چشم می‌خورد. نخستین و کم‌اهمیت‌ترین مورد اینست که دکمه PS حالا دیگر فرم دایره‌ای شکل سابق خود را ندارد و تمام دکمه به شکل لوگوی پلی استیشن طراحی شده است. نکته مهم‌تر اینکه لایه پلاستیکی آنالوگ‌ها حالا میزبان آج‌هایی ریز هستند که باعث می‌شود بعد از چند ساعت بازی کردن و تعرق دست، انگشت شست‌تان از روی آنالوگ سر نخورد. حالا که صحبت از آنالوگ‌ها شد باید امیدوار باشیم سونی روی مقاومت لایه پلاستیکی آن‌ها هم کار کرده باشد تا تنها بعد از سه ماه تجربه فیفا در فصل تابستان، شاهد خوردگی آن‌ها نباشیم.
بیشتر بدانید : تعمیر ایکس باکس
یکی از معدود افزونه‌های فیزیکی کنترلر را می‌توان درست زیر دکمه پلی استیشن دید. دکمه‌ای در پایین‌ترین بخش دوال‌سنس تعبیه شده که میکروفون داخلی این کنترلر را فعال و غیرفعال می‌کند. یک بریدگی کوچک هم زیر آن است که احتمالا دریچه میکروفون باشد. آخرین تفاوت هم اینکه دیگر خبری از دکمه Share نیست و جای آن دکمه جدید Create تعبیه شده و در کنار دکمه Options، حالا به جای اینکه هم‌سطح با بدنه باشند، مثل دکمه‌های سنتی از محفظه خود بیرون آمده و کاملا قابل فشار دادن هستند.
عمر باتری، تریگرهای تطابق‌پذیر و بازخورد لمسی
بنابر آنچه در بلاگ پلی استیشن آمده، طراحی بزرگ‌تر دوال‌سنس نشات گرفته از قطعات بزرگ‌تریست که درونش تعبیه شده. این کنترلر از تریگرهای تطابق‌پذیر (Adaptive Triggers) بهره‌مند شده که سطوح مختلفی از مقاومت را بسته به فعالیت‌های داخل بازی نسبت به انگشت شما خواهد داشت. برای مثال اگر در حال تجربه Horizon باشید و کشیدن کمان، احتمالا باید فشار بیشتری نسبت به کشیدن ماشه یک سلاح به تریگرها وارد کنید.
تکنولوژی پشت این قابلیت هنوز به صورت دقیق رونمایی نشده، اما اگر بخواهیم گمانه‌زنی کنیم، می‌توان حدس زد که این تریگرها حس فنری زمخت‌تر خواهند داشت. از سوی دیگر، با نگاهی به ظاهر دوال‌سنس از بغل می‌توان به این نتیجه رسید که تریگرها با یک طراحی زاویه‌دارتر، احتمالا مسافت بیشتری را نسبت به تریگرهای DS4 طی کنند تا به صورت کامل به داخل فشرده شوند.
طراحی دوال‌سنس و تفاوت‌های کوچک و بزرگ
قابلیت مهم دیگر در دوال‌سنس، تکنولوژی بازخورد لمسی (Haptic Feedback) است که به گیمر اجازه می‌دهد به شکلی واضح‌تر قادر به احساس اتفاقی باشد که روی تصویر می‌افتد: مثلا حس رانندگی در مسیری گلی یا شیرجه زدن کاراکتر به درون آب. این قابلیت در قالب HD Rumble در جوی‌کان‌های نینتندو سوییچ هم استفاده شده اما هیچوقت آن‌طور که سونی تکنولوژی خود را معرفی می‌کند انقلابی نبود. آیا این قابلیت به مراتب پیشرفتهتر از HD Rumble در جوی‌کان‌ها خواهد بود یا بدون هیچ تفاوت معنادار و صرفا به خاطر شکل سنتی کنترلر دوال‌سنس احساس بهتری به دست خواهد داد؟ زمان مشخص خواهد کرد.
در نهایت می‌رسیم به عمر باتری. سونی هنوز جزییات عمر باتری دوال‌سنس را به اشتراک نگذاشته اما می‌گوید بعد از «با ملاحظاتی دقیق، به دنبال راههای حفظ عمر باتری قدرتمند کنترلر» بوده است. باتری دوالشاک 4 معمولا با هر بار شارژ عمری بین ۴ الی ۸ ساعت دارد. بیانیه سونی نشان می‌دهد که علی‌رغم قابلیت‌های جدیدی که باتری کنترلر را سریع‌تر خالی می‌کنند، دوال‌سنس احتمالا همان عمر باتری کنترلر قبلی را داشته باشد.
